انواع عسل طبیعی
عسل طبیعی بر اساس منابع گیاهی به عسل گل، عسلک و عسل مرکب طبقه بندی می شوند. عسل گل ممکن است تک گل یا چندگلی باشد. عسل تک گلی به طور عمده از شهد یک گل تولید می‌شود به همین علت این عسل‌ها را معمولاٌ بر اساس عسل غالب نامگذاری می‌کنند. مانند عسل آکسیا، عسل سیاه دانه، عسل آفتابگردان، عسل اکلیل الملک، عسل سفید و غیره. عسل چند گلی از شهد گیاهان مختلف تولید می‌شود بدون اینکه میزان هیچ کدام از آنها به بقیه غالب باشد.
عسل طبیعی را می‌توان بر اساس منطقه‌ای که شهد از آنجا جمع آوری شده به انواع عسل جنگلی، عسل مرغزار، عسل استپی، عسل دشتی و انواع عسل میوه تقسیم و نامگذاری کرد. بر اساس منطقهی جغرافیایی انواع عسل‌های زیر در روسیه یافت می‌شود:
عسل های مناطق سیبری، اورال، عسل خاور دور و عسل تهیه شده با شکر
عسل تولید شده از عسلک به نام عسل عسلک معروف است. وقتی عسل از ترکیب عسلک و شهد تولید شود به عسل مرکب (کامپوزیت) معروف است و در حالتی که با تکه های شان بسته بندی شود عسل شان نامگذاری می گردد.
چندین روش برای استخراج عسل وجود دارد. عسل روان از واژگونه قرار دادن شان عسل در یک ظرف به دست می آید. این امر سبب جاری شدن عسل به داخل ظرف می شود. عسل فشرده (غلیظ) از فشردن شان های عسل به دست می آید. عسل استخراج شده به وسیله‌ی اکستراکتور به نام عسل اکستراکتوری معروف است.
عسل را از فیلتر عبور می دهند تا ذرات کوچک خارجی از قبیل دانه های گرده که در بر گیرنده فلزات سنگین هستند از آن خارج شود.
خواص درمانی عسل طبیعی
عسل از قدیم الایام در پزشکی مورد استفاده قرار گرفته و خواص درمانی شگفت انگیزی دارد. در پنجاه سال گذشته نیز گزارش‌هایی از اثرات عسل روی بافت‌ها و اعضاء حیوانات منتشر شده است که البته نمی‌توان به طور دقیق آنها را با فیزیولوژی انسان تطابق داد. از طرف دیگر در مشاهدات کلینیکی و حتی آزمایشات فراهم آوردن شاهد یکی از مشکلات اساسی است. در گذشته ممکن است معالجاتی بدون اینکه واقعاً دلیل آن مشخص بوده با موفقیت انجام و ادامه پیدا کرده باشد ولی نمی‌توان آنها را تعمیم داد. در آینده با پیشرفت تکنیک‌های بیوشیمیائی نتایج مفیدتری حاصل خواهد شد. همچنین وسایل جدید امکان اندازه‌گیری و جدا کردن دقیق‌تر مواد نادر عسل و خواص آنها را فراهم خواهد نمود.
در زیر بعضی از موارد موفقیت آمیزی که در چند دهه گذشته گزارش شده فهرست وار ذکر شده است:
- استعمال سطحی عسل طبیعی در معالجه سوختگی و زخم‌ها توسط محققین بسیاری گزارش شده است.
- قندهای زیاد عسل ، مواد معدنی و خاصیت باکتری کشی آن باعث شده که از آن به عنوان یک مرحم با ارزش در جراحی استفاده شود. بولمن (Bulman 1955)
- بلُمفیلد (Blomfield 1973) گزارش داده است که برای معالجه زخم‌هایی که به علت فشار بستر ایجاد می‌شود عسل از مواد دیگر بهتر بوده و بطور کلی برای زخم‌های سطحی ماده ضد عفونی کننده و التیام بخش با ارزش و ارزانی است.
- بالا بودن نسبی مقدار فروکتوز عسل باعث سرعت بیشتر در متابولیسم الکل شده و بنابراین در معالجه افرادیکه مشروبات الکلی مصرف نموده (ولی از هوش نرفته‌اند) مفید واقع می‌شود.
- از موارد استفاده عسل و معالجه عفونت‌های دستگاه تنفس، بیماری‌های مختلف دستگاه گوارش و نارسایی‌های قلب نیز گزارش شده است.
- در حال حاضر سالیانه حدود ۲۰۰ تن عسل برای محفوظ کردن با داروهای مختلف مانند شربت سینه و امثال آن استفاده می‌شود و داروهایی که در آنها عسل بکار رفته است نسبت به ترکیبات مشابه خوش خوراک‌تر بوده و در نتیجه بر سایر داروها ارجحیت دارند. این مصرف پزشکی عسل شاید در حال حاضر رایج‌ترین آن باشد.
- در شوروی از عسل به عنوان ماده اصلی خیلی از پمادها استفاده می‌شود، همچنین در درمان سوختگی‌ها بطور وسیعی از آن استفاده می‌شود.
- گزارش‌هایی از سوئیس هیز حاکی است که عسل در رفع بیماری تشعشع (Radation sickness) بطور موفقیت‌آمیزی مورد استفاده قرار گرفته است.
گرچه در منابع مختلف گزارش‌های دیگری از موارد استعمال عسل در پزشکی آمده است، مانند تخفیف سرفه یا گلودرد و غیره ولی گزارش‌های بالا در واقع مستند می‌باشند. بطور کلی احتمال آنکه استفاده عسل به بیمار صدمه بزند بسیار کمتر از سایر مواد است و در موارد زیادی ثابت شده که استفاده آن مفید نیز می‌باشد.
